ჩემი პირველი ემოცია არის ზღვა, ჩემი ბავშვობის ბედნიერი წლები და სახლი, რომელშიც ვიზრდებოდი. თბილი ამინდები და ულამაზესი ქალაქი და მხარე, როგორიც, ალბათ, არსად შემხვედრია მერე.
ბევრი რაღაც ფოტოებიდან მახსენდება, მაგრამ განსაკუთრებულია ის გრძნობა, რომელიც შენს დაკარგულ ნაწილს უკავშირდება. ალბათ, სიტყვებით გადმოცემა რთული იქნება. საოცარი ჰავა, ცუდი ამინდები არასდროს ყოფილა. ზაფხულში ყოველთვის მზე იყო, მარამ სიცხე არასდროს გაწუხებდა. ჩემთვის აფხაზეთთან განშორება რთული იყო. ჯერ ომი, რომელიც უსამართლო და დაუნდობელი აღმოჩნდა, შემდეგ სვანეთის დაუსრულებელი, გაყინული და დაუნდობელი გზა...